BIO
I.Maud Vanhauwaert schrijft en maakt. Ze behaalde een masterdiploma Taal- en Letterkunde aan de Universiteit van Antwerpen en een masterdiploma Woordkunst aan het Conservatorium van Antwerpen, waar ze nu zelf doceert. Voor haar poëziedebuut ‘Ik ben mogelijk’ (2011, uitgeverij Querido) kreeg ze de Vrouw Debuut Prijs, voor haar bundel ‘Wij zijn evenwijdig_’ (2014, Querido) de Hughues C. Pernathprijs en de Publieksprijs van de Herman De Coninck- wedstrijd. In haar werk zoekt ze naar speelse theatrale vormen om poëzie publiekelijk te maken. Met haar performances trad ze op, op radio en tv, in binnen- en buitenland, van opera tot schapenstal. Ze werd aangesteld tot ereburger van de stad Veurne en 2018-2019 was ze stadsdichter van Antwerpen. In mei 2020 verscheen Het stad in mij (Das Mag), dat werd bekroond met de Jan Campertprijs 2020. In het najaar van 2023 verschijnt 'Tosca', haar debuutroman, bij Das Mag.
II.Maud Vanhauwaert is dochter van Pol en Daniëlle en tweelingzus van Julie. Ze woont samen met Limore, Perèz, Faro en met een venijnige straatkat, De Kleine Charlemagne. Soms zou ze een xylofoonspeler willen zijn, zodat ze elke dag hout kon afkloppen. Ze is relatief sympathiek en vertelt vaak dezelfde anekdotes. Zoals deze: ooit mocht ik eens signeren op de boekenbeurs. Ik zat op een grote witte barkruk, naast Herman Brusselmans. Plots werd ik ongesteld. Ik stond op en de hele witte barkruk… (vul aan). Ik ben nog altijd bang dat Brusselmans, die alles zag, het gênante voorval ooit in zijn boeken zal verwerken. Ik ben binnengegaan als schrijfster en buitengegaan als lekkende vrouw.
BEELD
